Wojska Cesarstwa Niemieckiego wkroczyły do Zduńskiej Woli 19 sierpnia 1914 roku.
Od tej pory, mieszkańcy miasta, które niedawno przeżyło silne rozruchy rewolucyjne, związane ze strajkami robotników, znów znalazło się w tragicznej sytuacji.
Zduńska Wola nie ucierpiała mocno ze względu na bezpośrednie działania wojenne, jednakże rekwizycje urządzeń przemysłowych i żywności, zamknięcie fabryk i zamiana ich na koszary, a także wzrost cen produktów spożywczych, doprowadziły mieszkańców do wycieńczenia.
Widok na ulice: Żeromskiego i Złotnickiego. Pierwszy od lewej omawiany budynek. Okres międzywojenny. Zbiory MHMZW.
Ludzie głodowali i chorowali, stale istniało zagrożenie epidemiologiczne dla mieszkańców Zduńskiej Woli, w której na dodatek stacjonowało wojsko. To spowodowało, że miejscowe władze zdecydowały się na zorganizowanie szpitala, który początkowo miał służyć głównie chorym zakaźnie.
Carscy żołnierze oraz ludność w nieznanym szpitalu. Zbiory MHMZW
Na początku I kwartału 1915 roku, w odnajętym prywatnym trzypiętrowym domu przy ulicy Złotnickiego 15, zorganizowano pierwszy miejski szpital.
Ciekawostką jest to, że parter i pierwsze piętro nadal zajmowali lokatorzy. Kolejne przeznaczono na szpital. Na drugim zorganizowano oddział wewnętrzny. Na trzecim piętrze ulokowano chorych zakaźnie. Po kilku miesiącach szpital posiadał 30 łóżek. Średni okres pobytu chorych wynosił 15 dni. W 1916 roku w szpitalu leczyło się 46 dorosłych i 14 dzieci. 10 osób zmarło. Przede wszystkim chorowano na dur plamisty i brzuszny.
Obowiązki pierwszego lekarza pełnił praktykant lekarski Neumann. Dodatkowo zatrudniono miejską położną Panią Szmuklarowską, oraz dwie pielęgniarki Panie Piotrowską i Leun.
Od maja 1916 szpital zyskał dyplomowanego lekarza. Został nim dr Leon Fuchs, który pełnił oficjalną funkcję lekarza miejskiego i szpitalnego.
Szpital w tym miejscy funkcjonował do początku lat dwudziestych, kiedy to do użytku nowy budynek na rogu ulic Przemysłowej i Pomorskiej.
Fot. Sławomir Zakrzewski. Lata ’80. Zbiory MHMZW.
Od tego momentu, aż do wybuchu wojny budynek ponownie stał się czynszową kamienicą. Mieszkał w niej min. burmistrz Tadeusz Szaniawski. W momencie wybuchu kolejnej wojny, obiekt znów zmienił przeznaczenie.
W latach 1939-1945 pełnił rolę siedziby osławionej niemieckiej miejskiej Policji Ochronnej.
Widok na obecną ulicę Dąbrowskiego podczas II Wojny Światowej. Trzeci od lewej strony stoi omawiany budynek. Zbiory MHMZW.
Okres II Wojny Światowej. Zbiory MHMZW.
Po 1945 stał się siedzibą Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej. Od 1989 do 2009 kamienica była siedzibą Komendy Powiatowej Policji.
Dziś pisze się jego kolejna historia.
Omawiana kamienica murowana powstała przed 1914 roku. Ma cztery kondygnacje, elewacja wyróżnia się 9. osiami. Budynek posiada także przejazd przez bramę na osi środkowej. Do dziś zachował się pierwotny detal architektoniczny: lizeny i gzymsy oraz pasowe boniowanie parteru.
Tekst:
Tomasz Polkowski
Gabriela Górska
_____________________
„Niepodległa w zasięgu – Zduńska Wola” to cykl krótkich informacji dotyczących historii Zduńskiej Woli i losów jej mieszkańców w dobie odzyskiwania przez Polskę niepodległości.
