Budynek muzeum został wzniesiony w 1928 roku przez miejskiego geodetę J. Krasowskiego. Zakupił go ksiądz Masłowski dla swoich rodzonych sióstr, Marii oraz Tekli. Mieszkali tu również wikariusze.
Charakteryzował się stylem dworkowym polskim. Powstał on w okresie międzywojennym, gdy polscy architekci poszukiwali stylu w architekturze, który pomógłby wzmocni c tożsamosc narodowa po odzyskaniu niepodległości. Budynki nawiązywały więc do dworków szlacheckich.
Wcześniej, w tym miejscu stał sporej wielkości dom tkacki.
Ulica przy której stoimy nazywała się Belwederska. Dziś nosi nazwę, na pamiątkę założyciela miasta – Stefana Złotnickiego.
W czasie wojny budynek był siedzibą gminnej żandarmerii oraz innych urzędów prowadzonych przez okupantów.
Po wojnie został upaństwowiony, a do lat ‘70 XX w. pełnił funkcję domu mieszkalnego. Swoje siedziby miały tu: Związek Nauczycielstwa Polskiego oraz Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, a także Towarzystwo Przyjaciół Zduńskiej Woli.
A jak powstało muzeum?
Już w latach 60. XX w. członkowie PTTK zaczęli zbieranie eksponatów do tzw. „Izby Tkackiej”. Następnie w latach 70. XX w. członkowie Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli kontynuowali powiększanie kolekcji. Dla powstającej placówki przydzielono lokal przy ul. PKWN 3 (obecnie Złotnickiego) i 1/2 etatu dla organizatora Bronisławy Chadrysiak.
Już 30 maja 1980 r. odbyła się pierwsza wystawa zgromadzonych eksponatów. Od 1 maja 1982 r. organizacją muzeum zajmował się Jan Kwiatkowski, zatrudniony w pełnym wymiarze godzin.
W latach 1986 – 1993 muzeum działało jako filia Muzeum Okręgowego w Sieradzu. W 1988 r. siedziba muzeum została przeniesiona do budynku przy ul. PKWN 7. 22 czerwca 1993 r. na XXXI Sesji Rady Miejskiej Zduńskiej Woli powołano z dniem 1 stycznia 1994 r. muzeum jako samodzielną placówkę miejską.
