Wąska, prosta, obecnie jednokierunkowa, z kilkukrotnie zmienianą nazwą – dziś tą, nadaną już ok. 1913 r.
Pierwsze plany ulicy widnieją już na mapach z 1899 r., gdzie wraz z ulicą Złotnickiego (obecnie Dąbrowskiego) zaznaczone na kolor zielony, prowadzą wprost do ul. Warszawskie Przedmieście (obecnie ul. Szadkowska), prosto do powstającego dworca kolejowego.
Pierwszą nazwą widniejąca na planie z 1907 r. jest nazwa: ul. Niecała. Jednakże już na kolejnych mapach nazwa zmienia się na ul. Królewską.
Nowa ulica to oczywiście nowe możliwości. Powstaje kilka okazałych kamienic i szereg fabryk.
Jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości, w jednej z kamienic, od 1917 do 1924 roku mieściło się Ośmioklasowe Gimnazjum Koedukacyjne Filologiczne im. Henryka Sienkiewicza, które dało początek I Liceum Ogólnokształcącemu im. Kazimierza Wielkiego.
Tej wąskiej uliczce, już od początku XX w. po okres międzywojenny, niezaprzeczalny klimat nadawały liczne mniejsze lub większe tkalnie, głównie mieszczące się pod numerem 5 (obecnie Królewska 6): Berkowicza, Działowskiego Ch., Herszberga R., Joskowicza (ojca późniejszego Naczelnego Rabina Polski – Pichasa Menachema Joskowicza), Madowicza A., Pelta Ch., Rozenwalda J. Warszawiaka I., Lewisa.
Oprócz tego swoje zakłady mieli m.in: stolarz Dylkowski W. na ul. Królewskej 15, ślusarz Zaleweski J. ul. Królewska 10.
Zaraz obok fabryk swoją siedzibę miał Kinoteatr Victoria (później kino Bajka, Hel).
W 1933 r. w budynku na rogu ulicy Żeromskiego i ulicy Królewskiej otworzono Oddział Ubezpieczalni Społecznej, w której mieściła się apteka, ambulatorium oraz administracja pod kierownictwem doktora Władysława Wróblewskiego.
Gabinety mieściły się na pierwszym piętrze, apteka i rejestracja na dole.
Podczas II Wojny Światowej nazwę ulicy przemianowano na Friedrich Wilhelm Weber Strasse. Do dawnej fabryki Braci Mirskich ( obecnie pusty plac na rogu ul. Kólewskiej i Żeromskiego) przeniesiono zakład naprawy samochodów Walter Kinner.
W zakładach tych działał członek Armii Krajowej Jan Zawada, który zajął się potajemną produkcji kilkunastu sztuk broni dla zduńskowolskiej konspiracji.
Zaraz po wojnie, we wrześniu 1945 roku, przeniesiono do budynków pofabrycznych na ul. Królewską 6 dawną fabrykę Noltha Wernera (produkująca skarpety na potrzeby wojska niemieckiego) z ul. Sieradzkiej.
Wykorzystując sprzęt skonfiskowany Niemcom rozpoczęła działalność Fabryka Wyrobów Dzianych im. K. Kałużewskiego, również produkująca skarpety. W 1952 roku przemianowano jej nazwę na Zduńskowolskie Zakłady Przemysłu Pończoszniczego w Zduńskiej Woli.
W 1945 roku powrócono do tradycji istniejącej przed wojną Państwowej Szkoły Techniczno – Przemysłowej, którą przekształcono na Technikum Mechaniczne.
W skład obiektów szkolnych wchodził budynek szkolny przy ul. Zielonej 5 (dawna fabryka Keplera), Internat przy ul. Żeromskiego 15/17 (dawny Dom Dziecka Łódzkiej Rodziny Radiowej) oraz warsztaty szkolne przy ul. Świerczewskiego 10 (przedwojenna fabryka Braci Mirskich) oraz nowy budynek.
To tu, przy dawnym budynku fabrycznym, powstał w 1959 roku nowy budynek warsztatów (w stylu modernistycznym), w którym mieściły się biura, laboratorium, szatanie, a także umywalnie dla młodzieży. Co ciekawe uczniowie szkoły posiadali swój internat w dawnym Ewangelickim Domu Opieki przy ul. Łaskiej (obecnie Dom Pomocy Społecznej). Po 1951 roku przeniesiono internat na ul. Żeromskiego.
Obecnie budynku pofabrycznego już nie ma, za to w drugim, wybudowanym w latach 50/60. XX w. mieści się Starostwo Powiatowe.
A Wam z czym się kojarzy ul. Królewska?
Tekst: Gabriela Górska