ŻURAW PAROWY
|
2. Czas powstania zabytku/przebudowy |
1943 |
Parowe dźwigi (żurawie) eksploatowane były na PKP przez służbę trakcji w zestawach pociągów ratunkowych. Stosowały je też służby drogowe do prac torowych i remontów obiektów inżynieryjnych.
Żuraw kolejowy produkcji amerykańskiej należy do grupy żurawi szynowych bez własnego napędu (dźwig w składzie pociągu ratunkowego bądź pchany przez lokomotywę) z własnym napędem mechanizmu podnoszenia. Źródłem energii podnoszenia ciężaru i obracania wysięgnika są silniki tłokowe zasilane z własnego kotła parowego
Charakterystyka silników parowych
– ilość silników – 2
– średnica cylindrów – 160 mm
– średnica tłoka – 180 mm
– ciśnienie robocze – 8 atm.
Żuraw (nr fabr. 11567; nr fabr. kotła 7147) zbudowany został dla potrzeb wojsk kolejowych armii amerykańskiej. Napis na żurawiu „Transportation Corps U.S.Army. 20 Ton Lokomotiwe Crane Steam. Specification No 4-S-2-4-20”.
W 1945 roku został przekazany Polsce w ramach pomocy gospodarczej. Pracował w służbie trakcyjnej na terenie Zakładu Taboru Zduńska Wola Karsznice. Wycofano go z eksploatacji w latach 70-tych XX w.
