PAROWÓZ PT47-93

PAROWÓZ PT47-93

Po wojnie, na podstawie dokumentacji pa­ro­wo­zu serii Pt31 rozpoczęto produkcję parowo­zów Pt47 W stosunku do pierwowzoru wprowa­dzono wiele usprawnień, m.in. bardziej wydajny przegrze­wacz pary, skrzynię ogniową z rurami cyrkulacyj­nymi, ruchomy ruszt, popielnik z bocznym dopły­wem powietrza oraz inżektory na parę odlo­tową. Pt47 był parowozem ekonomicznym, o dużej sprawności, lecz znacznie słabszym w po­rów­naniu z parowozami Ty51 czy sprowadzonymi ze Stanów Zjednoczonych Ty246. W latach 1948-1949 z zakładach Fablok zbu­dowano 100 parowozów serii Pt47 z nr 1 – 100. W latach 1948-1951 kolejnych 60 w zakładach H. Cegielskiego o nr. 101-160, a na­stępnie w latach 1950-1951 kolejnych 20 w Fabloku o nr. 161-180. Łącznie do 1951 zbudo­wa­no 180 parowozów. Paro­wo­zy Pt47 były eksplo­atowane intensywnie do poł. lat 70.XX w., kiedy wraz z rozbudową sieci elektrycznej i trakcji spalinowej w ruchu daleko­bieżnym zostały za­stąpione lokomotywami SN61, a później ST43 i SP45. Pt47 wyznaczane były do ob­sługi pociągów miejscowych a w końcowym okresie także do ruchu lokalnego. Ostatnie wycofano z pracy dopiero pod koniec lat 80. Ostatnie 2 sprawne egzemplarze, Pt47-65 i Pt47-112 (z 1949 r.) stacjonują w parowozowni Wolsztyn. Prowadzą tam planowe pociągi osobowe na linii Wolsztyn – Leszno. Pt47-65 oczekuje obecnie na rewizję zewnętrzną kotła, natomiast Pt47-112 pozostaje pod parą, jest sprawny. W Wiedniu (Brenner & Brenner) stacjonuje sprawny Pt47-138, upodobniony nieco do Pt31.